Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Σπασμών

Βάφτηκε κόκκινο το πρόσωπό της. Από ένα παλιό κραγιόν αγορασμένο σε κάτι παλιατζίδικα της Αθήνας. Μεταχειρισμένο, μάλλον. Κομμένο στην άκρη. Υγρό. Από αυτά που έχουν ξαναφορεθεί φορές και φορές, για να φιλήσουν χείλη, και θα φοριούνται όσο υπάρχουν φιλιά. Αντίδοτα στην μελαγχολία των ημερών και οι λόγοι αυτής.
- Γιατί, τα φιλιά έχουν λόγο. Μιλάν μυστικά και με γλώσσες που δε μάθαμε, ή δε ρουφήξαμε ακόμα.

Εκείνη σκεφτόταν πώς θα ρουφήξει τις καινούριες γλώσσες. Να τις νιώσει στον ουρανίσκο της. Ακουμπούσε στην άκρη του δρόμου σαν ανάπηρη και έκλεινε τα μάτια για να συγκεντρωθεί στη στιγμή της φανταστικής άισθησής της. Έβαζε τα δάχτυλα στο στόμα και τα γυρνούσε γύρω γύρω, τα ακουμπούσε μετά στο κάτω μέρος της μύτης, στη δεξιά πλευρά του στόματος, στη μέση από τα μάγουλά της, έφτιαχνε νοητές γραμμές γύρω από τα μάτια. Κάπου κάπου θα περνούσε κανένας περαστικός και θα την κοιτούσε με απορία, ή σεβασμό, κι ίσως να γελούσε πνιχτά ή να γυρνούσε ντροπιασμένος το κεφάλι απ την άλλη. Σιγομουρμουρίσματα, απαπαπα, τι κάνει αυτή, τρελή τρελή, μην της δίνεις σημασία, και θα κλείνε τα μάτια στο παιδί.
Εκείνη συνέχιζε τη μυστηριακή ζωγραφική της, ακόμη στην εικόνα μες στο μυαλό της, κι ούτε που μπορούσε να φανταστεί πόσο κόκκινο είχε γεμίσει το πρόσωπό της. Κι όμως, ένιωθε το χρώμα στο δέρμα της, σαν αόρατο όμως βερνίκι, σαν πέρασμα από ξένου χείλη, σαν γλυψίματα στην άκρη της σάρκας. Είχε δώσει στο κόκκινο το χρώμα του σάλιου και στο σάλιο την μορφή του χρώματος.
Καμιά φορά, περνούσαν στιγμές που δεν είχε αναπνεύσει, ξεχνούσε, γιατί δε λειτουργούσε τίποτα βιολογικά. Τα μέλη της ακίνητα κρυώνανε απ' τον τοίχο,το αίμα της είχε αναπτύξει τη βραδύτητά του, η καρδιά της χτυπούσε σε άρρυθμους τόνους, όλες οι εντός της συνδέσεις εναρμονίζονταν μέσα στη δική της σκέψη. Το σώμα αποτελούσε ένα ακόμη ρούχο και δεν όριζε τίποτα. Όλα συνέβαιναν μέσα σε κάτι άυλο που δεν μπορούσε κι ούτε ήθελε να εξηγήσει ακριβώς, πολλοί μιλήσαν με λέξεις γι αυτό, το είπανε πνεύμα, ουσία, ψυχή, αλλά κανείς δεν κατάφερε να το εξηγήσει. Μόνο αράδιαζαν λέξεις για να επιβεβαιώσουν την ύπαρξή του ή το τέλος του, αλλά δεν ξέραν τι υπήρχε ή τι θα τελείωνε ακριβώς.
Ξεκίνησε να βγάζει ουρλιαχτά. Κραύγαζε απ' την φανταστική (;) της ηδονή, ένιωθε χωρίς σώμα την υγρασία του κάθε φιλιού, πώς ενώνονταν οι γλώσσες με τη μία να ορμάει να σκίζει να περιορίζει την άλλη, κι όλο σε νέες μάχες να την οδηγεί, και πώς δυό πρόσωπα μπορούσαν να επικοινωνήσουν με δύο γλώσσες τόσο διαφορετικές.

Βογγούσε και έκλαιγε από νέους μελλοντικούς εισερχόμενους πόνους αλλά το πρόσωπο είχε πια χάσει τη χρησιμότητά του, η ίδια διαισθανόταν πως είχε παρατήσει όλα τα εξαρτήματά της, πρόσωπα, χέρια, μήτρες, γόνατα, κι είχε μολύνει τη συνολική ύπαρξή της με της φαντασίας της την εξουσία.

Το τελευταίο που πρόλαβε να συγκρατήσει από το σώμα ήταν οι πρώτοι κολπικοί σπασμοί, ολοκληρωτικά γεννημένοι από τη σκέψη μα πρώτοι αγγελιοφόροι της σάρκας.

Ξύπνησε φυλακισμένη στο σώμα της, με ένα κορδόνι γύρω απ το λαιμό της, σαν σύμβολο του ατελείωτου μέσα της σφιξίμου, και με εκείνο το καθαρογραμμένο χαρτί τους μπροστά στα μάτια της, αριθμημένες ερωτήσεις, και να απαντήσει σ αυτές, εύκολα και περιφραστικά εξηγώντας όλη τη ζωή της.
1.Ονομάζομαι
2.Γεννήθηκα
3.Κατοικώ
4.Ανήκω
5.Έχω
6.Πάσχω από


Σχιζοφρένεια. Μανιοκατάθλιψη.Κατάθλιψη. Κρίσεις πανικού.Υστερία. Σωματομετατροπή. Διπολική διαταραχή.


Είναι άρρωστη σε επικίνδυνο βαθμό. 
Την είδαν παιδιά. Άκουσαν τους πρώτους της σπασμούς.
Πρέπει να αποσυρθεί.


Υπέγραψε κάτω απ' τη δήλωσή της
Μη προσαρμοστικότητα στο περιβάλλον. Απρεπής συμπεριφορά. Προσβολή δημοσίας αιδούς. Αντιαισθητική. Υπερβολικά κόκκινα βαμμένη. Σεξουαλικώς μανιακή. Προκλητική. Επικίνδυνη.
Δήλωσε πως η σημερινή συμπεριφορά της στο δρόμο οφειλόταν στο σύμπτωμα ν.26.






Τώρα φοράει το κραγιόν μπροστά απ τον λευκό τους τοίχο και δίνει τα φιλιά στο τσιμέντο.
Το βάφει.

Ποτέ δεν ανέφερε πώς ξεκίνησαν οι πόνοι, πώς με τα πρώτα υγρά όρμηξε ο κόσμος επάνω της σαν ποίμνιο μετά την ενορία απογυμνωμένο και στείρο, να την ξεσκίσει.
κι ούτε και είπε τίποτα για τις γλώσσες.


γιατί, που να ξέρουν αυτοί από φιλιά;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου