Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

σαν ειδηση...


Κοιτάζει προσεκτικά. Ανοίγουν οι πόρτες κλείνουν οι πόρτες. Όλοι έχουν φύγει. Κανείς. Σιωπή.
Κοιτάζει στον καθρέφτη. Προσεκτικά. Ανοίγει τις πόρτες κλείνει τις πόρτες. Κοιτάζει στον καθρέφτη, μία φορά, έχουν φύγει…έχουν φύγει…;
Πατάει το κουμπί, το πράσινο το κόκκινο, ανοίγει τις πόρτες κλείνει τις πόρτες, κοιτάζει στον καθρέφτη , βλέπει πίσω, έχουν φύγει…;
Κοιτάζει κοιτάζει στον καθρέφτη, πολλές πολλές φορές, ξέρει ότι έχουν φύγει, έχουν φύγει. Κανείς. Σιωπή.
Ξέρει ότι έχουν φύγει. Έχουν ανοίξει οι πόρτες έχουν κλείσει. Στάση. Μια στάση μες στη σιωπή.
Ξέρει ότι έχουν φύγει, όλοι, ότι δεν είναι κανείς, η τελευταία στάση,
Επόμενη στάση τερματικός σταθμός….επόμενη στάση τερματικός σταθμός…
Ξέρει ότι δεν είναι κανείς, έχουν φύγει όλοι, όμως κοιτάει ακόμη στον καθρέπτη, στάση, ακόμη στον καθρέφτη, ακόμη στη στάση, στην τελευταία στάση, σιωπή, ακίνητος, μέσα από αντανακλάσεις παρατηρεί αυτή τη σιωπή, αιχαμαλωτίζει το χρόνο, σκόνες και μέσα από τα λασπωμένα τζάμια κάποια ακτίνα φωτός, έχουν ανάψει οι λάμπες, εκεί δίπλα στην τελευταία στάση, κοιτάει πολλές φορές ενώ το ξέρει πως όλοι έχουν φύγει, στην τελευταία στάση, επόμενη στάση τερματικός σταθμός, κανείς, ισορροπεί μες στη σιωπή…




Συμπλέκτης και γκάζι, απαλά, εναλασσόμενα, συμπλέκτης και γκάζι, αφήνει το ένα πατάει το άλλο, απαλά, εναλασσόμενα, συμπλέκτης και γκάζι, γκάζι, γκάζι, κοιτάει μπροστά, η σιωπή, και έχουν φύγει όλοι, όλοι, στην τελευταία στάση
θα φτάσει μόνος, συμπλέκτης και γκάζι, γκάζι, γκάζι, γκάζι,
ως το τέρμα το γκάζι, ως το τέρμα, θόρυβος, η διάλυση της σιωπής, η μηχανή, το γκάζι, οι ρόδες, η άσφαλτος, θόρυβος, θόρυβος, θόρυβος, σε χίλια κομμάτια η σιωπή, τινάζεται απ τη μηχανή, το γκάζι, τις ρόδες, την άσφαλτο, από τις φλέβες του τινάζεται η σιωπή, από τους αδένες στο λαιμό του, απ το δέρμα του από κάθε κύτταρο στο δέρμα του, στα πόδια του, στα χέρια του, στα πνευμόνια του,
όλα τα κύτταρα στα μάτια του τινάζουν τη σιωπή, τη σκορπούν σε χίλια κομμάτια και γεμίζει όλο τον κόσμο.

Συμπλέκτης και γκάζι, απαλά, εναλασσόμενα, συμπλέκτης και γκάζι, αφήνει το ένα πατάει το άλλο, απαλά, εναλασσόμενα, συμπλέκτης και γκάζι, γκάζι, γκάζι, ο θόρυβος, πατάει μόνο γκάζι, ο θόρυβος,ο θόρυβος έχει γεμίσει το μυαλό του, οι αισθήσεις του επιβιώνουν γιατί υπάρχει ο θόρυβος, εδώ υπάρχει ο θόρυβος, ο θόρυβος από τη μηχανή από το γκάζι από τις ρόδες από την άσφαλτο από τις φλέβες του απ τους αδένες του από το δέρμα του από κάθε μα κάθε κύτταρό του,
ο θόρυβος μες στο μυαλό του, μες στο μυαλό του
ο θόρυβος από το γκάζι
ως το τέρμα το γκάζι μέχρι τέλος το γκάζι,

κι αυτός, με τα μάτια πάντα μπροστά,
με τα μάτια για πάντα κλειστά,
μέσα στον πανικό από το θόρυβο,
μέσα στον απόλυτο, εκστατικό, ανυπέρβλητο θόρυβο,
θα διαλυθεί σε χίλια κομμάτια.

στα χίλια κομμάτια
μιας αόριστης σιωπής.




“Οδηγός λεωφορείου μετά την τελευταία στάση πριν τον τερματικό σταθμό έπειτα από την αποβίβαση των τελευταίων επιβατών, συνέχισε τη διαδρομη του με εξαιρετική ταχύτητα και συνετρίβει σε φράχτη μάντρας οικοδομικών υλικών, δέκα μέτρα πριν το τέρμα.”






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου